KEÇO
BİR YAVRU KEÇİ, BALIK OLMAK İSTERSE...

O bir balık. Hatta kıllı bir balık. Hayır hayır, aslında o bir keçi. Pullu bir keçi. Peki, baştan alalım. O, pullu bir balığa dönüşmek isteyen, kıllı bir keçi yavrusu. Yani bir oğlak.
Bazıları diğerlerine göre daha çok hayal kurar. Keço da işte o bazılarından. Hayallerinin üstüne gidip, gerçekleştirmek için elinden geleni yapanlardan. Nasıl ki bir köpek, çok istemiş ve çalışmış; sonunda da köpekbalığı olabilmişse, Keço da çok çalışıp, keçibalığı olmak ister, günün birinde. Ve o gün, Keço’ya göre aslında çok da uzak değildir.
Sarı Keçili Yörüklerinin obasındaki mutlu ve özgür hayatını geride bırakıp obadan kaçan Keço, Beyşehir Gölü’ne doğru yol alır. Ama yalnız değildir. Aynı gece, obadan bir de çocuk firar etmiştir: Murat.
Meteor yağmurunu fotoğraflamaya gelen dergi muhabirlerinden yıldızlara ve gökyüzüne dair dünya kadar şey öğrenir obadaki çocuklar. Ve yıldız kaymasının aslında basit bir yanma olduğunu da. Ama murat öyle inanır ki onların gerçek birer yıldız olup, yeryüzüne de bir yıldız olarak indiklerine. Arkadaşlarıyla girdikleri iddiayı kazanmak için evden kaçan Murat ve Keço’nun yolları kesişir.
Sade o ikisinin mi? Aslında bir de 112 var. İsim değil, numara verilirmiş meğer bazılarına.
Evden kaçıp da gittikleri dünya, Yörük obasına benzemez. Hayvanların bağlandığı, meyvelerin ilaçlandığı, canlıların özgür olmadığı bir alandır yeni tanıdıkları evren. Meyve kurtlarının bile düşmanı olan bu yeni insanlar, kaçaklar için şaşırtıcı, bir o kadar da korkutucudur.
Keço, Murat ve 112, dünyayı tanımaya ve değiştirmeye çalışan üç kaçan yolcusudur gezegenimizin. Neden olmasın? Belki de bir keçi keçibalığı olur, meteor yağmurundan dünyaya ışıl ışıl bir yıldız iner, 112 özgürlüğüne kavuşursa, belki de dünya gerçekten değişir.