Alfie Kohn tam anlamıyla ezber bozan bu kitapta “Çocuklar neye gereksinim duyar ve bu gereksinimleri nasıl karşılarız?” sorusunu soruyor ve sağlıklı bir psikolojik gelişim yolunda çocuklarla birlikte çalışmayı hedefleyen yöntemleri açıklıyor.

Her çocuğun temel gereksinimi, koşulsuz olarak sevilmek, yetersiz kalsa veya başarısızlığa uğrasa bile olduğu gibi kabul edileceğini bilmektir. Ama alışılmış ebeveynlik yaklaşımlarının, yani cezaların (şaplak, yergi, “mola” vs.), ödüllerin (övgü, olumlu pekiştirme vs.) ve diğer kontrol yöntemlerinin çocuğa verdiği mesaj, ancak bizi memnun etmesi veya etkilemesi koşuluyla sevgi göreceğidir. Aslında çoğu ebeveyn bu mesajı gönderme niyetinde değildir, ama çocuğun zihninde oluşan izlenim tamı tamına bu olur. Kohn ise söz konusu izlenimi yaratmanın yıkıcı etkilerini, ince ince çözümlediği büyük bir araştırma birikimiyle önümüze koyuyor.

Diğer yandan, bu kitap yalnızca disipline yönelik bir yapıt değildir. Yetişkinlerin çocuklara nasıl davrandığını, onlar hakkında ne düşündüğünü ve hissettiğini de incelemekte, ebeveynleri çocuk yetiştirmeye dair temel varsayımları sorgulamaya davet etmektedir. Ayrıca, çocuklara yapma tekniklerini terk edip çocuklarla çalışma tekniklerine kaymakta, diğer bir deyişle, sevecen ve sorumlu insanlara dönüşmek için gereksinim duydukları koşulsuz desteği çocuklara sağlamakta yararlanılacak gerçekçi stratejiler de sunmaktadır. Ebeveynliği bambaşka bir açıdan inceleyen bu kitap, anne ve babaları en yüce içgüdüleriyle yeniden buluşturacak ve çocuklarına daha da iyi ebeveynlik etme çabalarında onları farklı yönlerden esinleyecektir.