Sevgilerinizi Ertelemeyin!

Gençlik yıllarımda kalan ama hala özlemle andığım bir dostumun “İnsan yaş aldıkça ağırlaşır, biraz hüzün, biraz özlem, ivedi sorunlar karşısında ertelenen hayaller, gözlerinde ve bedeninde yer eder. 40’ından sonra ne demek istediğimi daha iyi anlarsın” sözünü bugünlerde daha sık anımsar oldum. Gerçi henüz 40 değilim, ama sayılı gün çabuk geçer.

Anneannem. Çocukluk yıllarımın, en güzel anılarımın vazgeçilmezi. Cümleye böyle başladım diye onu kaybettim sanmayın. Yaşıyor. Ama onu düşündükçe içim acıyor. Onunla yeteri kadar zaman geçiremediğim için hissettiğim vicdan azabı ve gelen her telefonla kalbimi sıkıştıran “bir şey mi oldu?” endişesinin harmanladığı acı kalbimi sıkıştırıyor. Acı çektikçe kendime kızıyorum, Kızdıkça küsüyorum. Nedir bu? Yaş aldıkça çocuklaşıyor muyum?

Metropollerde yaşayanların ortak derdi; zaman. Her güne bir planla başlamak, bir işi bitirmeden, diğerinin hazırlıklarına başlamak hatta üçüncüsünü kafamızda organize etmek artık sıradan. Harcadığınız bütün efora rağmen işleriniz bitmiyorsa, yaptıkça çoğalıyor, baharda toprakta bitiveren kır çiçekleri gibi etrafınızı sarıyorsa, durun! Sadece bedeninizi değil, beyninizi de durdurun. Uzanın o kır çiçeklerinin üstüne, uzanın hadi uzanın… Şimdi sadece sevdiklerinizi düşünün, o müthiş organizasyon yeteneğinizi onlarla geçireceğiniz günün planı için kullanın. Ve bu planı hemen uygulayın.

Geçen hafta sonu kardeşlerimle bir aradaydım. Çok uzun zamandır ilk defa hepimiz bir aradaydık. Aile genişledi. Eşleri, çocukları… Çocuk bağrışları, çığlıkları, koşuşturmaları, televizyondan son ses gelen çizgi film, bizlerin sesimizi duyurmak için yüksek volumden yaptığımız konuşmalar, çoğu zaman ne dediğimizi duymadığımız için her kafadan çıkan farklı sesler… Bir an durdum sadece bu sesleri dinledim. Ve benliğimin en özel yerine onları kaydettim. Kim bilir, bir daha ne zaman bu sesleri bir arada duyacağım? Hangi karmaşa ve çığlık çığlığa bağırtı beni bu kadar mutlu edecek?

Evet, insan yaş aldıkça ağırlaşıyor. Yaşamın farklı kıyılara sürüklediği sevdiklerinizle daha az zaman geçiriyor olmanız, “keşke” ile başlayan cümlelerinizi çoğaltıyor. Çoğalan cümleler içinizde birikiyor, biriktikçe kalbiniz ağırlaşıp, bedeniniz bu ağırlıkla bükülüyor. Mutluluğun sevgiyi paylaşmakla eşdeğer olduğunu daha iyi anlıyorsunuz.

Sevgilerinizi ertelemeyin. Hiçbir şey, hiçbir kazanım onlarla geçirilen zaman kadar insanı tatmin etmiyor. Bu hafta sevdiklerinizle geçireceğiniz güzel bir plan yapın. Öyle çok şatafatlı olmasına gerek yok. Sıcak bir çay, çocuk gülüşü ve içten bir sohbet… Hepsi bu. Ben yapacağım. Bu hafta sonu anneanneme gideceğim. Onun yumuşacık, çocukluğum kokan teninde huzur bulacağım. 07/2008