Okul Öncesi Eğitimle Çocuklar Geleceğe Daha Donanımlı Hazırlanıyor

Okul öncesi eğitimin önemi artık tartışılmıyor. 5-6 olarak düşünülen başlama yaşı 3-4 yaşlara çekilmiş durumda. Hatta 10 yıl öncesine kadar çoğunlukla çalışan annelerin tercihi, birazda zorunluluğu olarak düşünülen kreşler, bugün çocuk gelişimi ve sosyalleşmesi için mutlak gerekli yerler olarak görülüyor. Çocuğa katkıları ve evde “uygulanamayanların” “uygulanır olduğu” kreş ve yuvaların aile kurumuna etkisi konusunda Asrın Çocuk Evi Psikoloğu Aslı Güler’den bilgiler aldık. 

Çocuk İçin Anne Baba Neden Önemlidir?

Çocuk gözlerini dünyaya açtığında ilk gördüğü anne babasıdır. Ebeveynler çocuğa karekterini verecek olan insanlardır. Her şeyini şekillendirecek kişilerdir bu yüzden inanılmaz önemlidirler. Onların verip veremeyeceği şeylerle çocuklar yaşamlarının yönünü şekillendirmeye başlarlar yavaş yavaş. Sadece rol model olmakla kalmazlar, çocuğun ileride yapacağı meslekten neyi ne kadar başarabileceğine kadar birçok faktörde etkili olurlar.

Çocuğun İlk Sosyal Ortamlarından Biri Olan Kreşlerin Aile Yapısına Etkisi Nedir?

Modern dünyada anne babalar çok daha fazla çalışmaya başladı. 2000’li yılların başıyla beraber anneler daha aktif iş yaşamında bulunmaya başladılar. Çocuklar daha fazla anneanne ve babaannelerle vakit geçirir oldular. Fakat bu bakımın çocuklara yetmediğini fark etti anne babalar. Eskiden 4-5 yaşlarında kreşe getirilen çocuklar 2 buçuk- 3 yaşlarında kreşlere getirilmeye başlandı. Anne babaların en çok söyledikleri şey; “Biz artık yetemiyoruz, burada sosyalleşmesini istiyoruz”. Kuralları öğrenmesi, evin sığ ekseninden çıkması, sadece oyuncaklara değil arkadaşa ihtiyacı olması gibi düşüncelerle de aileler çocukları için kreş ortamının yararlarını fark ettiler. 2 buçuk yaşındaki çocuğa akademik olarak çok fazla bir şey veremezsiniz belki ama doğru şekilde sosyalleşmesini sağlayabilirsiniz. Çocuğun izole edilmiş ortamlardan çıkarak yaşıtlarıyla paylaşımlarda bulunmaya, sosyalleşmeye ihtiyacı vardır. Çocuk kreşte, kendi evinde kendi koyduğu kuralların dışında bazı kurallarla da ilk defa karşılaşıyor: Oyuncağını arkadaşınla paylaşmalısın, bir şeyi almak istiyorsan istemelisin, yemeğini kaşığını kullanarak yemelisin gibi… Bu uyaranlar ve öğretilerle de gelişim başlamış oluyor.   

Anne Babalarda Kendi Yetiştirilme Biçimlerinin Şimdiki Çocuklara Yetmediğinin Farkında…

Kesinlikle… Anne babalar öğretilenlerin 30-35 yaşlarında olsalarda kendilerine yettiklerini bilse de çocuklarına yetmediğini görüyorlar. Aynı zamanda kendilerinin yaşadıkları sorunları, başa çıkmaya çalıştıkları durumları çocuklarının yaşamamaları için hayata ne kadar erken başlarlarsa, bilgiyle ne kadar çabuk tanışırlarsa okadar iyi olacağını düşünüyorlar.

Önceki Yıllarda Kreşler Daha Çok Çalışan Annelerin Çocukları İçin Düşünülürdü. Ama Artık Ev Kadınları da Çocuklarını Kreşe Getirmeye Başladı Değil Mi?

Kreşler aileler için en iyi çözüm noktası olarak görülmeye başladı. Evde konulamamış, oluşturulamamış her kural, atılamamış her adım için doktorlar, komşular ya da akrabalar tarafından kreşler öneriliyor. Aslında ben çalışan çalışmayan anne olarak ayırmak istemiyorum. Bu evde bir şeyler eksik kaldığında çocuğun farklı ihtiyaçları ortaya çıktığında oluşan bir durum zaten. Çocuğun bilişsel anlamda alması gerekenler ya da kurallar noktasında zorlanmalar başlamışsa çalışan ya da çalışmayan anne farketmiyor.

Kreş Ve Anaokulları Sadece Çocuğu Eğitmiyor Aileye de Ebeveynlik ve Çocuk Gelişimi Konusunda Bilgiler Veriyor Değil Mi?

Çocuğun başarısı için ailenin de eğitime katılması gerekir. Okul aile işbirliği hem okul öncesi eğitimde hem de sonraki süreçlerde mutlaka kurulması gereken bir süreçtir. Bu işbirliği olmadan çocuğun gelişmesi yarım kalır.

Bizler bu işbirliğini oluşturmak için ilk önce tanışma amaçlı bir veli toplantısı yaparız. Biz aileleri, onlar bizi ve birbirlerini tanırlar. Çocukları ile ilgili paylaşımlarda bulunurlar. Fikir alışverişi yapılır. Daha sonra ise bireysel olarak toplantılar yapıyoruz. Her çocuğu ayrı olarak değerlendirdikten sonra, öğretmen- veli- psikolog üçgeninde çocuğa nasıl bir katkı yapabilirizi konuşuyoruz. Çocuğun rusal, akademik ya dasosyal anlamda gelişimi için velilerimize bilgiler veriyoruz. Zaten ne zaman bu bilgiler veliler tarafından anlaşılır ve uygulanmaya başlanırsa çocukta inanılmaz bir değişim gözleniyor. Okul hiçbir zaman tek başına mucizeler yaratamaz, ailenin mutlaka bu sürece katılması gerekir.

Branş derslerinde workshoplar yapıyoruz. Aileleri bunlara katarak, çocukları ne yaşıyor, ne düşünüyor, ne görüyor gözlemlemelerini sağlıyoruz. Minik notlarla aileyi sürekli bilgilendiriyoruz. Yani sadece çocuğu getirip götürürken değil, sürekli telefonla, notlarla, toplantılarla ailelerimizle bir aradayız. Kapıya astığımız notları planlarken bile ailelere ulaşmaya çalışırız. Örneğin hafta sonu tatilinde çocuklarıyla neler yapabilirler ya da sadece çocuğa bağlı olmamaları için kendileriyle ilgili programlar asıyoruz. Yani aileyi bir bütün olarak ele alıp çocuğa ve kendilerine katkı sağlamaları için yardımcı olmaya gayret ediyoruz.