Gürbüz Bebek Kim İstemez

İkizlerimizden biri 4 aylık olana kadar kolik sancı çekti. Bilen bilir, bu çile bebek 2 haftalıkken başlar ve genellikle 4-5 ay devam eder.

Bebek günün belirli saatleri arasında genellikle de akşam vakti sancıdan ağlaaaar da ağlar. Ama nasıl bir ağlama! Aman Allah’ım! Bebeğimizin sancısı başladığında, onu rahatlatmak için elimizden geleni yapıyor, sonrasında da biz de onunla birlikte ağlıyorduk.

Bebeği kolik olanlar için küçük bi not: 4 ay veya 12 ay, bebeğinizin gazını rahatça yapabileceği zaman gelecek. Bizim öyle oldu. Gün geldi ağlamaları sona erdi. Doktorunuzun tavsiyelerine uyun. Koliğin kesin çözümü yok ama bebeğinizi rahatlatabileceğiniz çözümler var, beyaz gürültü, masaj gibi.

Nerde kalmıştık… Bebeğimiz kolik olunca beslenmesine yani beslenmeme daha çok özen gösterdim. Gaz yapan yiyecekleri -üzülerek de olsa- öğünlerimden çıkardım. Bebek bazen çok kısa süre emiyordu bu yüzden anne sütünün yağlı kısmını alamıyor olabilir diye düşünerek sütün kalan kısmını sağıp biberonla verdim. Her beslenmeden sonra gazını çıkarmayı zaten alışkanlık haline getirmiştik. Yalnız şöyle bir sorunumuz vardı. Bizimki kolik sancı çekmediği zamanlarda çoğunlukla uyuyor, uyanık olduğu zamanları fırsat bilip emzirmeye veya süt vermeye çalıştığımda da yine uyuyakaldığı için yeterince beslenemiyordu.

Baktık ki ürettiğimiz çözümler işe yaramıyor, her anne baba gibi biz de soluğu çocuk doktorunda aldık.
Boy-kilo ölçümleri sonucunda aylık büyümenin gerisinde kaldığını söyledi doktor. Beklediğim bir tespit olmasına rağmen açıkçası bunu duymak beni üzmüştü. Onun önerdiği reçeteli yüksek kalorili bir sıvı mama kullanmaya başladık. Bebeğimiz kısa süre içerisinde kilo aldı, bizim de yüzümüz güldü. Bir koli kullandıktan sonra bebeğin kolik sancılarının geçmesiyle birlikte bu mamayı kullanmayı bıraktık. Bir arkadaşımın bebeği de bizimki gibi düşük kilodaydı. Anne baba bu mamayı kullanmayı tercih etmedi. O bebek de sağlıklı bir şekilde büyüdü, büyüyor. Çoğunlukla çözüme giden bir sürü yol var görmek istediğimizde.

Belki bazılarınıza abartılı gelebilir bu anlattıklarım. Bebeğin beslenmesine bu derece önem vermemiz ve itiraf edeyim gürbüz olmasını istememizin altında yatan sebep, bebeğimizi yeni doğan döneminde hayata tutundurmak isteğimiz. Evet, masum ve haklı bir istek. Sadece bu hassasiyetin bu dönem için kabul edilebilir olduğunun farkına varıp bebek ek gıdaya geçtiğinde ve biraz büyüdükten sonra kendi kendine yiyebildiğinde onun bağımsız bir birey olmasını destekleyecek şekilde davranmak. Ne dersiniz?
Sevgilerimle…