Yeni Bir Yıl!

Yeni bir yıl demek, yeni başlangıçlar, hayaller, umutlar ve güzel günler demek gibi değil mi sanki? Kimileri için böyle olsa da bazı evlerde bu tarihte bambaşka duygular yaşanıyor. Bir kaybın yası tutuluyor mesela…

“Her kar yağdığında beni düşünebilirsin,” dedi. “Ve her bir kar tanesinde benim bir parçam olduğunu hatırlayabilirsin.”
“Kardan kız kardeşim sensin benim,” dedim.
Hedvig başını salladı. “Evet, öyle olmak istiyorum.”
“Hoşça kal, kardan kız kardeşim,” dedim. “Yeniden görüşeceğiz.”
“Yeniden görüşeceğiz.”
Hedvig hıçkırdı, son kez yanaklarını sildi ve fiyorda doğru döndü.

Bir kar küresinin içinde dans etmek gibi…

Yeni bir yıl demek, yeni başlangıçlar, hayaller, umutlar ve güzel günler demek gibi değil mi sanki? Kimileri için böyle olsa da bazı evlerde bu tarihte bambaşka duygular yaşanıyor. Bir kaybın yası tutuluyor mesela…

Can Çocuk tarafından yayımlanan, Maja Lunde’nin yazdığı, Lisa Aisato’nun resimlediği, Ebru Tüzel’in muazzam çevirisiyle dilimize kazandırdığı, editörlüğünü ise Tuğçe Özdeniz’in yaptığı “Kardan Kız Kardeşim” kitabını elime aldığımda sanki kulağıma bir müzik fısıldıyordu. Bir kar küresinin içinde dans ediyor gibiydim.

O büyülü dünyanın kapısını aralamak ve beni bekleyen gizemli yolculuğa çıkmak için sabırsızlanıyordum ama bu özel kitabı karlı bir günde okumaya karar verdim. Öyle de yaptım ve film tadında nefis bir masal okudum. Çizimlerini hayranlıkla yakından takip ettiğim Lisa Aisato, karakterlere öyle bir hayat vermiş ki onları yakından tanıyor gibi hissedecek ve okuma süresince o duyguyu size nasıl bu denli yansıtabildiğine şaşıracaksınız.

Kitap daha ilk cümleden sarsıyor ve merak uyandırıyor. Karakterimiz daha ilk cümlede, arkadaşı Hedvig’in nasıl en iyi arkadaşı oluverdiğini, onu nasıl kaybettiğini ve çoktan aralarından ayrılan ablası Juni’yi nasıl içinde yaşatmaya devam ettiğini anlatacağını söylemesiyle başlıyor. İşte bu andan itibaren sizler de bu ilgi çekici ve hüzün dolu kurgunun bir parçası olacaksınız.

Bu Noel’de hiçbir şey eskisi gibi değil…

Noel arifesi yaklaşmaktadır. Bu, aynı zamanda Christian’ın on bir yaşına basacağı gündür. Christian için Noel arifesi genellikle, zencefil ve mandalina kokularıyla, ateşte çatırdayan odunların sesiyle, süslenmiş Noel ağacı ve titreyen mum ışığıyla, yılın en güzel günüdür. Ama o yıl hiçbir şey eskisi gibi değildir. Christian ve ailesi, Christian’ın artık hayatta olmayan ablası June’un yasını tutmaktadır. Bu yüzden evlerinde kutlama yapılmayacağını düşünüyor ama yine de her gün eve aynı umutla gidiyordur. Evlerinde Noel’e dair tek bir iz bile yoktur. Annesi ve babasının görünüşleri aynı olsa da June’un kaybı hem onları hem de Christian’ın kardeşi Augusta’yı değiştirmiştir. Hepsi de June’u çok özlüyordur ama her ne olursa olsun o evde eskisi gibi olmayı dileyen bir çocuk vardır. Ablasının yasını hatıralarıyla yaşatmak, onu daima sıcacık gülümsemesiyle hatırlamak isteyen bir çocuk… Derken bir gün, Christian yeni bir arkadaş edinir. Kızıl saçlı, neşeli, delidolu bir kızdır Hedwig. Hedwig’le olan arkadaşlığı Christian’a iyi gelse de sık sık evlerine ziyarete gittiği anlarda tuhaf şeyler olduğunu fark ediyor ve içten içe merak ediyordur. Evin etrafında dolanıp duran o yaşlı adamın kim olduğunu merak ettiği gibi…

Christian’ın ailesini yaşama bağlama çabası öyle içime işledi ki, o çırpınışı sanırım hiç unutmayacağım. Bu kitap bir evde yas yaşanırken, özellikle de başka çocuklar varsa onlar açısından da nasıl bir süreç olduğunu gözler önüne sermesiyle yetişkinlere çok ama çok şey anlatacak ve kazandıracak. Bu koca yürekli çocuk, arkadaşlığın, kardeş olmanın, sevdiğin birini kaybetmenin ne demek olduğunu en derinden anlatıyor. Gözlerinizde yaşlar, hüzün ve bir o kadar da mutlulukla okuyacaksınız. Yeni yılda hepimiz için önce sağlık sonra da sevdiklerimizin eksilmemesini diliyorum.
Mutlu Yıllar…