Geçmişe Yolculuk

Sevil Çevirgen İçimizden Bir Anne sevil.cevirgen@gmail.com

Geçenlerde evde bir hafıza kart geçti elime.Ne var içinde acaba bu kartın diye taktım bilgisayara.

Oğlumun 1,5yaşından başlayan ve neredeyse 5 yaşına kadar çektiğimiz video görüntüleri.

İlk konuşmaya başladığı kelimeleri,kahkahaları ,miniminnacık elleri,yeni yürüyen ve sürekli düşen halleri…

Öyle küçük ,öyle masum,öyle bebek ki…Hazine değerindeydi benim için bu görüntüler.

Açıkcası; öylesine yaşadığımız zamana uyum sağlıyoruz ki hepimiz; ben de bu hallerini unutmuşum, hatırladıkça gülümsedim,izledikçe duygulandım ve ağla-dım.Özlemişim o günleri..

Şu an Batu 8 yaşında bir çocuk, yine çok güzel,yine çok tatlı.Fakat o bebeksi hallerinden o kadar farklı ki, O bir birey şu anda ve birey olma yolunda da hızla ilerliyor.

Kendini ve hayatı keşfetmeye çalışan, sürekli sorular soran,sosyalleşme yolunda ileri aşamalar kateden sevgi dolu bir çocuk o…

Fakat o bebeklik görüntüleri,sadece anı yaşayan masumiyeti,kendine has mutluluğu…Unutmuşum,özlemişim.

Zaman ne çabuk geçmiş.Ben ne zaman geceleri onu emziren,nöbet tutup hiç uyumayan anneden ; sabahları onu okuluna bırakan,akşamları dersine yardım eden anneye dönüştüm…

Hangi arada derede oldu tüm bunlar.Konuşmayı öğrenen,şarkılar söyleyen bebeğim; soran sorgulayan ,insan ilişkilerini ve dünyayı anlamaya çalışan bir küçük adam olmaya başladı.

Ve ben bütün bu süreci sevgiyle,sabırla,yorgunlukla ama tek bir anından bile sıkılmadan aşkla yaşadım.

İyi ki bol bol video ,bol bol fotoğraf çekmişiz ve iyi ki şimdi elime geçip bunları tekrar tekrar izlemişim.Zaman da yolculuk yaptım uzun bir yolculuk.

Ve tekrar anladım ki; yaşadığımız her an çok kıymetli hem de her saniyesi,her nefes alışımız.Bir zerresini bile yanlış,üzgün ,negatif ya da kırgın geçirmemek için elimizden geleni yapmalıyız.

Güzellikleri,sevdiklerimizi,her an görüntülemeli,yıllar yıllar sonra tekrar izleyip gülümseyebilmeliyiz.Umarım hayat benim için,sizin için,hepimiz için bu fırsatı bize sunar.

Sevdiklerimizle sevgiyle….