Aile Sırları

Hiç sevmem şu yenin içinde kalma durumunu. Hele ki söz konusu sosyolojik problemlerse. O yen dökülsün ortalığa ki konuşulmayanlar konuşulsun, çözümler bulunsun.

Ama hepimiz yapıyoruz işte, kolumuz kırılıyor ve yen içinde kalıyor.

Şu fotoğrafa bakınca kim der ki, çekimden hemen önce kavga etmişiz? Kim der ki esasen önceki çekimde randevuyu kaçırmışız çünkü yine tartışmışız?

Belki de sebebi çok komik ve kolay çözülmüş kavgalar olduğu için böyle kolay anlatabiliyorum.

Kendini bilmek güzeldir, eminim mutluluğumuzu tehdit eden kavgalarımız olsa yeni içinde tutarım. Acı ama budur durum.

Bizler böyle büyütüldük çünkü.

Mesela çocuğun ayıp birşey yaptıysa saklanır, dersleri kötüyse saklanır. Eşinle kavga ettiysen saklanır. Maddi sıkıntın varsa belli edilmez.

Bakın ben söylüyorum işte; bu fotoğrafta birbirimize küstük çünkü o resimde gördüğünüz “küçücük” tuzluktaki tüm tuzu yere dökmüştü ve biz bunun suçunu birbirimize atıp tartıştık.

Annem demişti ama bana: Babamla yaşadıkları tartışmaların, hep çocuklar yüzünden olduğunu...

Şimdi o yerdeki tuz, çok mu derdinde o küçücüğün? Ama biz el kadar çocuk yüzünden birden alevlendik.

Ama annem derdi: Çocuklardır eve mutluluk katan...

Şu çocuklar olmasaydı biz bu kadar eğlenceli pozlar verebilir miydik?

Objektife gülümseme yansıdıysa bunun sebebi kırılan ve içimizde kalan yen değil aksine içimizdeki aile coşkusudur.

Yoksa içim kan ağlarken saklamaya çalışabilirim ama asla sahte gülüş atamam!

Sevgililer Günü

Şu Sevgililer Günü bence öğrenciyken anlamlı. Çünkü ilişkinizin dönüm taşlarını henüz biriktirememişsiniz. Evlenme teklifi, evlilik yildönümü, çocuğun doğumgünü gibi sevginizin kanıtı birşey yok ortada. Hal böyle olunca da yaratılmış bir güne mecbur kalıyorsunuz. Bir de peşine düştüğünüz hediye anne baba parasıyla alınıyor ya, yeme de yanında yat!

Küçümsemiyorum bu günü, zinhar! Öğrenciyken tatlı bir telaştır ama uzun soluklu ilişkiler için anlamsızdır diyorum sadece. Herşeyin bir dönemi var yani!

Profil Fotoğrafım

Bu dergide üçüncü profil fotoğrafım. Önce büyük oğlumla, sonra ikinciye hamileyken çekilmiş fotoğrafım vardı. Bu sene bir radikal değişikliğe gidip sadece kendim varım.

Kendileri büyüyünce, olur da bir yazılı basında kendi köşeleri olursa benimle olan fotoğraflarını koyacaklarsa ne âlâ! Siz de tahmin edersiniz ki annesiyle fotoğrafı olan pek yazar yok ortalıkta. Bu da benim kendimce bağımsızlık ilanım oluversin.

Küçük oğlunu klozetin içinde elini yıkarken yakalamış anne.