Annem Değil Misin?

İşte yine oyuncakçıdayız. Nasıl oluyor da kendimi sürekli oyuncakçılarda buluyorum ben de anlamıyorum.Bir gelenek,bir ritüel sanki oğlum ve benim için.Mahallemizin dört bir yanı da oyuncakçı dükkanlarıyla dolu olunca durum kaçınılmaz oluyor çoğu zaman.

O bembeyaz yanaklarını biraz şişirip dudaklarını büzüyor, badem gözleriyle masum masum bakmıyor mu … Üstüne bir de “canım Sevilim,güzelim benim” demiyor mu…Gerisini hatırlamıyorum bir de bakıyorum hop oyuncakçı dükkanındayız.

Batu’nun araba koleksiyonu ve merakı var.Her tip model,marka mevcut diyebilirim.Öyle ki ,farklı renkler bile var vallahi.

Geçenlerde yine bu ritüellerimizin birinde ,Batu bu sefer ki arabasını model araba şeklinde almaya karar verdi yani birçok parça olan bir kutuyu alıyor ve bunları birleştirip bir bütün araba yapıyorsunuz.

Arabayı aldık, oğlum benim yapmam konusunda ısrarlı.Akşam babasının yapabileceğini söyledim.Çünkü ben bu tamir,birleştirme,maket model yapma konularında çok beceriksizim.

“Annem değil misin yapmak zorundasın ! “ diye bir itiraz.Oğlum, yapma etme ben ne anlarım o parçaları birleştirip araba yapmaktan…Satın aldığımız yere rica ettim ama zamanları olmadığını söylediler.

Çaresiz durumu kabullenip çok sayıda irili ufaklı araba parçalarını döktüm.Ben ki sürpriz yumurtaların içinden çıkan 2 parçayı bile birleştirip bir bütün yapamayan kadın, bu zorlu görevi nasıl tamamlayacağım acaba? Tam bir komedi..Ama anneyim ya yapmak zorundayım…

Yemin ediyorum tam 1 saat uğraştım,debelendim,elime tornavida batırdım,terledim,pes etme noktasına geldim ama yaptım.Gerçekten.Bu benim için bir ilk. Ortaya gerçek ve tam bir araba çıktı.

Anne olunca her şeyi yapmak,her şeyi bilmek,hiç yorulmamak durumunda kalıyoruz çocukların gözünde.Bazen de kapasitemizi zorluyoruz ama olsun,kendimizi geliştirmek adına değer elbette…